Henri, ik begrijp je frustraties heel goed, en veel van je voorbeelden zijn herkenbaar voor iedereen die hier langer woont. Maar ik wil één ding toch even scherp stellen, juist vanuit ervaring:
Indonesië is geen land waar je zomaar frontaal overal tegenin kunt gaan zonder gevolgen.
Er is hier een enorme machtsasymmetrie: als buitenlander sta je altijd in een kwetsbare positie, ongeacht hoe gelijk je inhoudelijk hebt. De realiteit is dat de overheid, instanties of zelfs lokale autoriteiten altijd de ruimte hebben om het je extreem moeilijk te maken zodra ze dat willen.
Dat heeft niets te maken met gelijk hebben, maar met hoe het systeem werkt.
Daarom is “bikkelhard zijn” niet altijd verstandig of effectief.
Soms wint juist degene die:
strategisch blijft
cultureel slim manoeuvreert
de juiste momenten kiest om wél stevig te zijn
en weet wanneer stilte of diplomatie je verder brengt dan confrontatie
Dat is geen lafheid. Dat is overlevingskunst in een systeem dat niet gebouwd is op directe eerlijkheid of conflict.
Wie dat niet begrijpt, kan zichzelf onnodig in problemen brengen — zelfs als zijn intenties goed zijn.
Ik zeg dit niet om je te bekritiseren, maar om te voorkomen dat iemand straks denkt dat “hard optreden” hier altijd werkt.
Want als de overheid of een instantie besluit om korte metten te maken… dan is dat precies wat er gebeurt.
